Mijn collega schiet in de lach, “nou zullen we anders uw lijstje doornemen, dan kan ik aangeven wie u niet meer hoeft te bellen omdat die al onze klant zijn”. Ze kletsen nog even gemoedelijk verder en als het gesprek beëindigd is vraag ik aan Lisa, “wat was dat nou voor gesprek?” “Nou”, zegt ze, ”ik had deze dame inmiddels in 10 minuten tijd voor de derde keer aan de lijn bij drie verschillende klanten”. “Ze wil onze klanten wegkapen”, zegt ze grappend. ”Ze ik ook van een telefoonservice en is een acquisitie-belronde aan het doen bij advocatenkantoren in de regio.”

Nieuwsgierig als ik ben vraag ik aan Lisa hoe deze telefoonservice heet, waarop ik meteen ga googelen om met verbazing te moeten constateren dat ze erg op ons lijken, qua bestaansduur, aantal medewerkers, uitstraling e.d.

Ik trek de stoute schoenen aan en onder het mom van een ontdekt foutje op hun website stuur ik ze een leuk berichtje waarop ik op mijn beurt een leuk berichtje terugkrijg om eens een keer een kop koffie te komen drinken.

Die uitnodiging neem ik met beide handen aan en nog geen paar dagen later zit ik daar op de koffie Niet veel later zijn ze ook bij ons komen buurten en staat er voor binnenkort gepland dat we een keer gaan lunchen om te sparren over hoe wij elkaar als concullega’s in de toekomst kunnen versterken.

Wat begon als een ‘ongewenst’ concurrentie-‘dingetje’ is geëindigd in een mooie waardevolle relatie met een toekomst waarin wij hopelijk wat voor elkaar kunnen betekenen.