“Dacht het niet, mama, zie mij maar eens in die stoel te krijgen”, hoorde ik ze denken, verscholen achter een kast in de wachtruimte.

 

Uiteindelijk heb ik één van de twee in de tandartsstoel weten te krijgen en dat ging, met een enkele traan hier en daar, toch redelijk goed. Nummer twee zag wat de tandarts allemaal deed bij zijn broer, dus die had zijn kont tegen de krib gegooid en zette het op een krijsen van jewelste, waarop de tandarts van de behandelruimte ernaast zelfs kwam kijken wat er aan de hand was. Met twee man sterk hebben we hem uiteindelijk in de stoel gekregen, maar in zijn mond kijken, was echt onbegonnen werk.

Helaas, zonder controle weer naar huis met een kind op de arm, waarvan het hele lichaampje aan het naschokken was. Wat had ik graag als moeder de plek van dat hummeltje willen overnemen.

 

Een tandarts bezoek kunnen wij van ABS natuurlijk niet voor u overnemen, maar wel die lastige telefoontjes of die vervelende secretariaatsklusjes die maar bij blijven liggen. Wij van ABS zijn namelijk hét adres voor telefoon- en secretariaatsservice met persoonlijke aandacht.

 

Had jij als kind ook zo een hekel aan de tandarts?

 

Groet,

Biby Terlouw

Officemanager